“Couture is een investering”

 

Door Allan Vos

Fotografie Henk Ros

 

Eva is een opvallende verschijning wanneer ze van top tot teen gekleed in Chanel het zonnige terras van GEM Fotomuseum opkomt. Een stralende lach, een zwartleren clutch en een Harper’s Bazaar uit 1987 vergezellen haar.

 

“Ik wilde je dit even laten zien; het is de productie waar ik het meest trots op ben. Alle grote ontwerpers werkten eraan mee, Govers, Vos en Hoogendoorn, maar dat was toen. Ik heb inmiddels de mode achter me gelaten en zet mij op het moment in voor kunstenaars. Mijn volgende project is de Dag van de Vrede op 20 september. Vanuit mijn stichting Eva Artproductions Foundation geef ik de gemeente Wassenaar een beeld cadeau van kunstenaar José Toledo Ordóñez uit Guatamala tijdens een receptie op Kasteel De Wittenburg. Ik vind het belangrijk kunst te verspreiden en doe dat door jaarlijks een beeldenpark te organiseren op Landgoed Duin en Kruidberg. Deze kunstenaar heeft eerder in het beeldenpark geëxposeerd en na afloop heeft hij zijn werk achtergelaten voor mij om het te doneren, zo krijgt hij naamsbekendheid in deze hoek van de wereld. Het beeld dat ik schenk, is het grootste beeld en krijgt een vaste plek op Landgoed De Wittenburg. Het werken met kunst is een logisch vervolg van mijn studie Kunstgeschiedenis. Voor die tijd had ik de opleiding textiele werkvormen en fotografie afgerond aan de Kunstacademie van Rotterdam.

 

Naar Parijs

Tijdens mijn studie aan de kunstacademie ontmoette ik Frans Hoogendoorn al, dit kwam later van pas tijdens mijn werk voor een groot reclamebureau, via hen werkte ik bijvoorbeeld voor het blad Harper’s Bazaar in de productie. Ik kende alle grote namen uit de mode en belde bijvoorbeeld een van de couturiers dat ik een jurk voor een foto zou willen hebben, die zo of zo eruit moest zien. Voor de uniformen van Schiphol vroeg ik Frans Molenaar mee te doen. We gingen samen naar Parijs om stoffen te kopen, maar ook gewoon naar de Albert Cuijpmarkt. Heel inspirerend.

 

Mooie stofjes

Ik kwam naar Nederland om te trouwen en had ervoor in Brussel mijn baan als ambtenaar in het Kabinet van de Voorzitter van de EWG, de voorloper van de EU, opgegeven. Ik wilde iets zinnigs doen met mijn tijd. In de eerste vijftien jaar van mijn huwelijk maakte ik alle kleding zelf, ook voor mijn man. Het was geen vetpot thuis, dat deed ik ook al toen ik in Brussel werkte; ik zorgde dat ik elk weekend iets nieuws had om te dragen. Ik ben een echte stofjesfreak en kocht en verzamelde de mooiste stofjes op woensdag, naaide het ‘s nachts in elkaar om door een collega op donderdag in de toilet de zoom af te laten spelden zodat ik het vrijdag aankon. Men kwam naar mij toe en vroeg of ik Frans Molenaar droeg maar ik zei 'Nee! Eva Mennes!'

 

Te sexy

Het eerste couturestuk dat ik kocht was wel een Frans Molenaar, geen idee meer welke japon het is, ik heb inmiddels een kast vol. Couture is een investering, maar het gaat dan ook jarenlang mee en is zelden outdated. De kwaliteit van de stoffen en het handwerk maken het uniek. De kleding van Frank Govers bijvoorbeeld, ik heb een zwart cocktailjurkje uit '87, dat draag ik nog steeds. Ronald Kolk draag ik op het moment erg graag, een echte vakman. Ik draag graag casual items van Chanel zoals een kasjmieren trui en skinny broek, maar ik draag ook Michael Barnaart van Bergen en op vakantie draag ik graag Roberto Cavalli. Voor Nederland vind ik zijn stijl meestal te sexy.”