Hoe belangrijk is kleding voor de man van nu?

Erg belangrijk, volgens schrijver en acteur Curt Fortin.

 

Voetbalvrouwen was mijn doorbraak bij het grote publiek. Meer dan een miljoen kijkers zagen mij elke week het stereotype player spelen. Voetballer Gio Goudzand was een gladjakker met de meest verschrikkelijke kledingstijl, maar die paste perfect bij het personage. Velours colbert in schreeuwerige kleuren met glimmend zijden overhemden in verschrikkelijke prints. Paste totaal niet bij mij, maar het hielp me enorm de rol goed neer te zetten. De stylist heeft dat erg goed gedaan, het sterkte mijn rol. Ik heb op een gegeven moment wel een grens gesteld toen ze ook nog met een gekleurd zijden shawltje aankwam. Ik zei; 'Ik snap het, maar NEE!'. Je kan ook te ver doorslaan. Toen hebben we er samen voor gekozen het overhemd open te laten staan en te combineren met een gouden oorbel; dat stond net zo fout. Het stond totaal haaks op mijn persoonlijke stijl, maar het was toch sexy.

 

Niet veel later kwam Hoelahoep, een kinderprogramma waarbij mijn tegenspeler een groot vogelbekdier is. Het bracht me bekendheid bij zowel jong als oud. Ook daar vond ik het kostuum verschrikkelijk; een T-shirt in knalrood en groen en een spijkerbroek. Alle jeans nu zijn op de heup maar deze is speciaal ontworpen voor de rol. De eindredactrice kwam destijds naar me toe om me te vragen of ik een model had dat op mijn navel sloot, want tijdens de repetitie droeg ik een spijkerbroek van mezelf, dat vond ze niet bij de rol passen. Ik heb haar toen gezegd dat die volgens mij niet eens worden gemaakt haha. De kleding is uiteindelijk wel echt belangrijk. Bij de doorpas van de speciaal gemaakte spijkerbroek schrok de producer echt van mijn gezeur, maar ze overtuigde me dat hij paste in het decor en de rol. Ik riep 'Ik ga echt niet als clown op televisie', maar het is goed gekomen.

 

Bad guy

Tijdens de musical Jungle Book speelde ik de rol van Shehr Kahn, een tijger. Het gave was dat ik niet in een tijgerpak de rol speelde, maar dat het een erg menselijke outfit was met dierlijke trekjes. Zwart met oranje leren strepen met een flinke pruik; heel erg kicken!

En nu is daar Yakanuko, daarmee gaan we ook het theater in. Het is afgeleid van het boek dat ik schreef. Dat begon vijf jaar geleden samen met Nick van Leent bij mij thuis. Nick tekent geweldig en ik hou van verhalen vertellen. Hij startte met een futuristische wereld en daarin ben ik eigenlijk gaan 'wonen'. Ik besloot mijn eigen verhaal, van toen ik ongeveer elf jaar oud was, als inspiratie te gebruiken. Delen daarvan komen letterlijk terug; overtuigingen die ik zelf heb, heb ik overgedragen aan de hoofdpersonen; kwaadheid bij de bad guy, rechtvaardigheid bij de politiecommandant en de onschuld bij een kind.

 

‘Nooit meer’

Met het boek hebben we de Hotze de Roos prijs voor beste debuut voor een kinderboek gewonnen terwijl we eigenlijk met het idee begonnen van een animatieserie. De tekeningen zijn een soort storyboard daarvoor, maar bleken het geweldig te doen als illustraties voor het boek. Toen we een manier moesten bedenken om het boek te lanceren, kwam mijn theaterachtergrond naar boven; ik wilde spektakel! De hele Koninklijke Schouwburg zat vol die dag en de reacties waren geweldig enthousiast. Daarom zijn we nogmaals met de schouwburg om de tafel gaan zitten om het complete boek als theaterstuk te brengen. Zo is het balletje gaan rollen en staan we nu 24 oktober met twee shows op de planken. Heel gaaf! Ikzelf speel de rol van volwassen Jake, Yakanuko is zijn alterego als hij ‘s nachts de stad in gaat. Jerenso Samwel speelt de elfjarige Jake en de rol van Sarah en Julia (bekend van het Junior Songfestival) omdat ze symbool staan voor de doelgroep en het verhaal van Yakanuko; het vechten voor je dromen als je die dreigt kwijt te raken. Naast acteren schrijf ik ook de muziek, regisseer en produceer ik het stuk. Regisseren is mijn eerste keer, dat is veel werk, maar het gaat allemaal goed. Elke keer als ik aan iets nieuws begin zeg ik 'nooit meer' maar uiteindelijk ga ik steeds grotere projecten aan. Omdat het van jezelf is, is het geweldig. Het is het mooiste wat je kan doen!

 

Speciaal ontworpen

Yakanuko is een muzikale voorstelling geworden met dans, zang en veel visuele effecten zoals projectie en lasers in een futuristisch jasje. Letterlijk. Want ook hier is de kleding belangrijk. De kostuums zijn gebaseerd op de futuristische illustraties uit het boek. Nick en ontwerper Allan Vos doen dit samen. Vooral de dansbaarheid, maar ook de herkenbaarheid van de karakters uit het boek zijn hier belangrijk.

Ik houd zelf wel van apart, maar dan in combinatie met makkelijk zittende kleding. Ik moet me er fijn in voelen, maar wel stylo; ik laat daarmee ook zien wie ik ben. De première van het stuk is pas in 2016, de voorstellingen in oktober zijn een soort try-outs. Ik hoef die dag dus niet in smoking over de rode loper. Meestal draag ik een compleet zwarte outfit op de rode loper; een mooi pak met overhemd in plaats van wit. Veel mooier, anders is het zo 'normaal'. Op mijn eigen première ga ik uitpakken met iets eigens, het liefst speciaal ontworpen voor dit mooie moment.

​

Door: Allan Vos

Photo: Stef Lohstroh

MUA: Hans van Doorn

Location: Hotel des Indes

Labels: Karen Huang, Allan Vos, Black Bananas